film.. dziwny.. do pierwszej połowy może nie zbyt nudnawy, ale nudnawy, choć nie nużący.. ot.. bita żona zgłasza się do wróżki po poradę, i dowiaduje się, że ma myśleć o rozwodzie.. wróżka jeździ rozklekotanym wozem i poratowytuje chorego psychicznie mechanika.. nudy.. nauczyciel ze szkoły wiąże się z atrakcyjną, jak się później okazuje, dla wielu, panienką.. zaczyna się robić ciekawiej, gdy panienka zostaje zamordowana, wróżka ma wizję, w której ciało ląduje w stawie tego samego damskiego boksera od którego nie może odejść żona.. tia.. robi się ciekawiej.. wizja goni wizję.. ciało rzeczywiście jest tam gdzie ma być.. piękne widoki, zdjęcia.. a później film zaczyna na maxa irytować, gdy chory psychicznie zmuszany przez wróżkę ma przypominieć sobie ojca, wpada na pomysł, że był molestowany i tegoż ojca podpala.. klasyczny przykład, że mając swoje nierozwiązane problemy (nieuporanie się ze śmiercią męża), nie wolno brać się za rozgrzebywanie innych.. więc całe szczęście, że ja olewam swoją robotę, i nikogo nie rozgrzebuję.. ale wątek wkurzył mnie na maxa.. później film staje się rewelacjny.. kolejna wizja.. zabił nie ten, który jest w więzieniu.. najciekawsza scena, gdy.. na pograniczu wizji, psychozy?... wróżka widzi, jak pomaga jej chory psychicznie, który pomóc jej nie mógł, bo już nie żył, popełnił samobóstwo w szpitalu, ale zostawia jej/ oddaje chustkę męża, którą sama dawała mu znacznie wcześniej.. tia... moje skojarzenie?.. moja psychoza/ wizja i.. nabazgrany na kartce prawdziwy adres człowieka, w którym byłam zakochana.. i gdyby nie ten adres uwierzyłabym, że to wizja..
no dobra.. film... fabuła fabuła, fabuła.. made in america, więc tia.. prawie zero emocji.. dużo efektów.. malownicze sceny.. i ważna FABUŁA... nie znoszę takich filmów.. zostaje- miazga... nic.. nie ma o czym pisać, poza opisem, fakt, intrygującej fabuły.. szkoda czasu? nie wiem.. jest wiele innych filmów zdecydowanie gorszych, przy których nie miałam wrażenia, że go trwonię..
ciekawe dla samej fabuły... tylko... jakiś niedosyt.. czego?.. wzruszenia, chwytania za gardło.. emocji... za fabułę - 9 pkt.. za poruszenie mnie w środku- 1.... kolejny, odhaczony made in usa... :( a może jestem za surowa? nie wiem.. dla mnie film usa to chyba osobny gatunek, a ja spodziewam się fajerwerków.. może..

**_Whodunnit Southern Gothic with Cate Blanchett_**

In a town near coastal Georgia, a widow (Cate Blanchett) struggles to make ends meet with her three boys via her psychic abilities. When a young woman goes missing (Katie Holmes), the authorities ask her for assistance. Greg Kinnear, Keanu Reeves, Hilary Swank, Giovanni Ribisi, Gary Cole and JK Simmons are all on hand.

“The Gift” (2001) meshes plot elements of “Resurrection” (1980) with the setting or tone of “Murder in Coweta County,” “The General’s Daughter” and a little “Cape Fear” (1991). You can’t beat the cast and the Southern town ambiance is great, plus the flawed characters are nicely fleshed-out.

There are no less than five possibilities of who the culprit is and, with 20 minutes to go, it becomes clear who it is. Regrettably, it’s just so cliched and contrived I rolled my eyes, not to mention it ‘steals’ the hope of the viewer. I don’t want to say more because I don’t want to give anything away.

Still, if you can roll with that banal element, it’s a quality drama with a worthy point. Both Cate and Holmes are fetching in a girl-next-door kind of way.

It runs 1 hour, 51 minutes, and was shot in the Savannah area (Guyton, Thunderbolt and Springfield).

GRADE: B-/B