wreszcie film, który zapada w pamięć.. tia na początku trochę się dłużył.. nic się nie działo, ot, historyjka o ojcu, który jako profesor przez trzydzieści czy dwadzieścia lat pracuje nad dziełem swojego życia, za które później nagrodę dostaje ktoś inny.. i którego syn, właściwie zbytnio nie pracując spija śmietankę w postaci nagród, odczytów.. film zaczyna trzymać w napięciu, odkąd okazuje sie, że to syn miał dostać kolejną, poważną nagrodę choć informacja o nagrodzie najpierw trafia do ojca.. czemu trzyma w napięciu? historia.. zazdrość o sukcesy syna, wiloletnia frustracja, skrupulatność, pracoholizm.. kontra syn, który dowiaduje się, że ojciec wszystkie jego osiągnięcia miał gdzieś i właściwei nie uważał je za coś ważnego.. trochę plytkie jak na jakiś dramat psychologiczny.. właściwie cała story podana jak na tacy.. ale.. wciąga.. czemu byłam po stronie ojca? nie wiem.. zostali skrzywdzeni obydwoje..